Wellington kapiti island

hoi,

De volgende ochtend in het museum hotel, zelf een ontbijten samengesteld van oud brood en jam. Kom je weer met je voeten op de grond na zo veel weelde. Een groot deel van de dag besteed aan het museum te papa. Net zo iets als naturalisch maar dan vele malen groter. De entree is gratis, dat maak je niet veel mee. Ook wat meegekregen van de cultuur van de Maori's het landschap en hoe het allemaal is ontstaan. Interessant. De volgende morgen op tijd naar paraparaumu. Vandaar vertrok de boot naar kapiti island. Een kwartiertje varen. Bij het idee dat we gingen varen werd ik al een beetje katterig, maar het viel reuze mee. Wel een glad zeetje. We waren met zijn elfen, de kok en de gids. Zij waren al op het eiland. Een eiland beroemt om de kiwi en andere vogels. Wel bijzonder, want in Nieuw-Zeeland was de populatie van de vogels behoorlijk gedaald. Dat komt voornamelijk door de possum. Een dier met Eem prachtige vacht, geïmporteerd uit Australië. Bewust of onbewust, dat weet ik niet. Het feit is dat ze de nesten leeg halen. Er wordt dan ook behoorlijk op deze diertjes gejaagd. De gids vertelde dat er op het eiland net zolang gejaagd is dat er geen een meer over is dat. Net als de ratten. In twee jaar hebben ze kunnen uitroeien. Hij zei, dat als ze een zwanger vrouwtje hebben gemist, die in staat zou zijn in een jaar voor 10.000 nageslacht kon zorgen. Zo konden de kiwi's zich weer gaan voortplanten zonder vijanden. Maaar goed, wij zaten dus met zijn 13e op dat eiland. Sliepen in een tent, geweldig. Konden die middag nog een wandeling maken en vogels spotten. Opeens dacht ik een scheidlijster te zien, maar bij nader inzicht bleek het Jan te zijn. Zag hem met dichtgeknepen billen en met kleine stapjes het bos in lopen. Steunend, " heb je .........papier bij je", zeggend. Je begrijpt dat je mij kon opvegen. Echt Jan, zorgt altijd voor de nodige pret. 

S,avonds tijdens het borrelen werden we bezocht door de Kia. Wat een krengen zijn dat, ze pikte het toostje zo uit mijn handen. We zullen een foto bijvoegen van deze vogel. Het was echt wel schrikken hoor. Wilden hem net in mijn mond doen en rats, weg was tie. Op de late avond zijn we op padvinder toer gegaan. De gids voorop, wij in een rij achter hem aan. Af en toe stilstaan en muisstil wachten. Soms hoorde ik Jan gesmoord lachen. Een moment dacht de gids er een te horen, "ik ga het bos door en jaag hem naar jullie toe", zei hij. Maar nee hoor, geen kiwi gezien. Wel gehoord. De volgende morgen nog een uurtje langs de kust gewandeld. Daar zagen we een dode walvis drijven. Waarschijnlijk eentje van nog niet zo langgeleden aangespoelde groep. Stinken, echt erg. 

Vandaag zijn we aangekomen in Turangi. Daar hebben we een cottage. Wederom prachtig de komende dagen kan ik weer koken. Lekker Hollands. 

Hou jullie op de hoogte, liefs van ons