Kiakora

even weer een verhaaltje,

Eergisteren kwamen we aan in wat je noemt een badplaats. Daar gebeurd het allemaal. We hadden daar de eerste strubbeling. De kamer met uitzicht op zee was perongeluk aan andere gegeven. Het meisje werkte hier pas twee weken en had zich vergist. De gasten, zweden, wilde de kamer niet verlaten ook al werd hen verteld dat ze andere gasten dupeerde. De politie werd erbij gehaald, maar ze weigerde te vertrekken. Ongelofelijk hè. Oké, ons probleem. Nee dus. Maar wat nu. " ik kan jullie een kamer in de tuin geven, of een andere locatie aan zee." Nu hadden we al een aantal van die flatjes met balkon gezien en die leken ons niet aantrekkelijk. " ik doe er een gratis diner bij en een goede fles wijn." Zei hij. Tja, wat doe je dan. " hoe lang blijven die Zweden" vroeg ik. " twee dagen " zei hij. Dus blijft er nog een dag over voor ons. Dus na twee dagen alsnog de kamer gekregen. Nou, dat diner hadden we verdient. Wouw wat een mooi uitzicht en luxe kamer. Oké, so far so good. Ik ben er nog niet hoor, we hebben wat meegemaakt. Het zwemmen met de dolfijnen. Eerst al een brief invullen met een adres van thuis. Voor het geval je het leven laat? Toen de informatie, dat er veel kans was op zeeziekte. Getver, oke,een pil van het huis en gaan met die banaan. Het gebied waar we zouden gaan zwemmen is 1000 meter diep. Nou ja het maakt eigenlijk niet uit als je verdrinkt, maar het idee. De zenuwen begonnen al aardig op te lopen. Ik hield al een slag om mijn arm. Toen ik werd verzekerd dat je in een wedsuite blijft drijven ging het al beter. Langzaam stroomde de menigte binnen. Allemaal jongeren. Gelukkig ook wat ouderen, maar jammer, die gingen niet zwemmen alleen kijken. Kan je voorstellen hoe ik er bij zat. Akkoord Agezegd, dan ook B. Ons in zon pak gehesen, zag er best slank uit. Snorkel demonstratie en de zee op. Het ging eigenlijk best. Er werden dolfijnen gespot dus het water in. Wie lag er denk jullie het eerste in? Juist Jan. Ik hoorde bij de laatste. Vond het wel knap van mij zelf, zonn grijze duif in the big oceaan. Iedereen zwom met de dolfijnen, behalve ik. Zag allemaal maar water en moest kokken van dat grote mondstuk van de snorkel. Dectweede keer, niets. Maar nu komt het, Jan die grote verhalen had dat hij ze bijna met zijn teen kon aanraken, kwam ineens uit het water. Met een benouwde blik in zijn ogen zei hij, " ik vind het genoeg geweest, ik word een beetje katterig". De derde keer, na aandringen van de Gits ik het water weer in. En ja hoor dolfijnen overal om mij heem. Zo bijzonder.   

In de boot lag Jan die steeds grijzer werd. De dolfijnen konden hem gestolen worden. Moest wel stiekem om hem lachen. Haal even een emmer voor me", vroeg hij. " ik denk dat ik moet kotsen". Ik gauw aan dek voor Eem emmer. Niet weten dat ik hem nodig zou hebben voor mijzelf. Ongelofelijk. Uit het niets werd ik me daar toch misselijk. Gelukkig waren we bijna aan wal. De hele dag toch een beetje van slag geweest, met in het achterhoofd de tocht van morgen naar de walvissen. Daar, zo had men ons verzekerd zou het nog erger worden omdat je verder de zee op gaat. We hebben echt getwijfeld om te gaan, Marar ja,, er was al betaald en je blijft een Hollander. Goede pillen gehaald bij een drogist en die hielpen. We hebben zon geluk gehad met het spotten. Een aantal walvissen gezien van dichtbij. Amposanten heel bijzonder. Toen werden we ook nog getrakteerd op wel honderd dolfijnen. Die bleven maar om de boot heen zwemmen. Het is wel een lang verhaal geworden, maar begrijp dat het niet niks is wat wij hebben meegemaakt.morgen op weg naar the golden bay.

Kus ons en let goed op jezelf.